Donderdag 6 juni
Na een ritje van nog geen 50 kilometer staan we heerlijk eerste rang op camperplaats Stoutenburght in Blesdijke. In 2017 sleepten Anton en Karin Koning de titel ‘Camperplaats van het jaar’ in de wacht en dat was zeer terecht: Wát een prachtig, goed onderhouden terrein met ruime plaatsen, wát een mooie voorzieningen en wát een hartelijke ontvangst.
Het nationaal park De Weerribben ligt in de achtertuin en naast de camperplaats bouwt buurman en kasteelheer Gregorius Halman al decennia lang aan zijn levenswerk. Morgen wordt Рmet een grote kraan en Omrop Frysl̢n paraat Рde feniks op de tweede toren geplaatst.
Genoeg te beleven, dus. En voor de camperaar-met-panne: op het terrein is ook een camper & caravanservice gevestigd, dus het nuttige kun je hier met het aangename verenigen.
Tegen het vallen van de avond maken we wandelingetje.
De avond valt mooi.
‘Avondrood, water in de sloot.’ zeggen de meteorologisch begaafden. ‘Code geel!’, voorspelt ús Piet. Maar ach, die zit er wel vaker naast 😉
Vrijdag 7 juni
Wanneer we wakker worden, staat er stevig briesje en doet de zon haar best om door de sluierbewolking heen te komen. Zodra dat lukt, staat ze meteen te steken. We doen het kalmpjes aan. Er staat een fietstochtje op het programma en dus wordt het fiets-knooppunten-boekje geraadpleegd. Een super-handig naslagwerkje.
Met stevige wind van opzij kachelen we de lange Markeweg af, op zoek naar knooppunt 12. Hoewel Oldemarkt niet bepaald een metropool is, blijft knooppunt 12 voor ons onvindbaar. Op goed geluk kiezen we een richting en komen onverwacht uit bij knooppunt 20. Het is een prachtig landschap waar we door heen peddelen: bermen vol boterbloemen, zuring en klaver, drassige grond waarin gele lissen welig tieren en sloten vol witte waterlelies.
In Kalenberg is het tijd voor een terrasje-met-cappuccino. De Pinksterdrukte is hier nog niet echt losgebarsten.
We fietsen terug naar Oldemarkt.
Daar bezondigen we ons aan een drankje en een snackje en bekijken met plezier de toestromende bruilofstgasten in het etablissement tegenover ons. Terug op de camping komt Anton melden dat het plaatsen van de feniks vanwege de harde wind is afgeblazen en dat de geplande rondleiding door het kasteel een half uurtje is vervroegd naar 19:00 uur. Er is inmiddels opgeschaald naar code oranje. De luchten zien er dreigend uit.
Als we tegen 19:00 uur verzamelen bij koffiehuisje is er van dreigend slecht weer maar weinig meer te merken. Onder de bezielende leiding van Anton lopen we het terrein van de buurman op. Wat volgt is een indrukwekkend, geanimeerd uurtje. Anton weet de bijzondere anekdotes over Gregorius Halman smeuïg te vertellen en neemt ons van beneden tot boven mee in dit bijzondere bouwwerk. Geschiedkundig klopt er natuurlijk niets van dit kasteel, maar als je je openstelt voor de fantasie en verbeelding van de bouwer, kun je niet anders dan onder de indruk zijn. Een glimpje Gaudi, een hint naar Hundertwasser… achter elke hoek, elke deur en elk kronkelpaadje door de prachtige tuin wacht een nieuwe verrassing.
Na afloop van de rondleiding koken we in het busje een lekker maaltje. Het weer wordt slechter, maar écht code oranje wil het maar niet worden.
Zaterdag 8 juni
De helft van ons wordt in alle vroegte wakker van een rukwind die aan het open dakluik trekt. Dát is balen: ook de tweede veer is verdwenen. De regen slaat op het dak en de wind doet ons busje schudden. Geen weer voor vroeg-uit-de-veren, dus blijven we lekker lang liggen. Het is een trieste dag. De koelkast is (bijna) leeg en dus rijden we door een verwaaid Weststellingwerf richting Wolvega.
We brengen de rest van de middag in ledigheid door en zitten het slechte weer uit met een puzzeltje, een boekje en de zaterdageditie van de Leeuwarder Courant.
We koken een verse, stevige slecht-weer pasta.
En ’s avonds gaan we – met de regen op het dak – vroeg onder de wol.
Zondag 9 juni
Ha! Daar is de zon weer. We vlijen ons buiten neer met een bakje troost en een lekker plakje stroopwafelcake van Karin.
Ouwe, trouwe Taxi sjokt Anton achterna bij zijn rondje over het terrein.
Het is bijna niet te geloven, maar blijkbaar zijn er dus écht camperaars die niet alleen hun serviesgoed, maar ook hun honden wassen in het aanrecht 😉
De weersvoorspellingen voor de tweede Pinksterdag zijn niet echt je van het dus besluiten we tegen de middag weer richting 058 te gaan. Maar mooi fut weest, nou? 🙂
Het blauwe busje 