De etappe van Kienzerle naar Kramsach voert ons over de Fernpass. We hebben ‘m al menigmaal gereden maar het blijft een mooi ritje.

‘Weet je nog van die compleet verregende vakantie in Reutte?’ appt zus. De herinneringen aan de gezinsvakanties van vroeger komen weer helder binnen. Reutte, Lermoos, Ehrwald… de Zugspitze was altijd in zicht of in ieder geval dichtbij.

In Kramsach strijken we – net als twee jaar geleden – neer op camping Seehof. Een fijne camping in een prachtige omgeving direct aan de Rheintalersee. De ontvangst is hartelijk, de plekken zijn ruim, het sanitair brandschoon en als kers op de taart heeft de camping een goed restaurant met uitzicht op het meer. Er wordt voor de komende dagen flinke hitte voorspeld. Een prima plek om een dag of twee door te brengen.

 

Door de koekoeksklokken in Titisee zijn we helemaal in de Alpen-stemming geraakt en we besluiten richting Oostenrijk te gaan. Volgens het Topplatz-boekje moet de camperplaats in Bad Hindelang erg mooi zijn. Een mooie tussenstop op de route naar Kramsach waar we in 2015 ook met plezier een aantal dagen doorbrachten. Op naar het zuidoosten, dus.

De route brengt ons langs de Bodensee. Het is er prachtig en dan vergeet je het file-rijden gauw.

Als we de vergezichten over de Bodensee achter ons hebben gelaten, is het genieten geblazen van de alpenweitjes.

De camperplaats in Bad Hindelang kan de helft van ons niet echt bekoren. Dus rijden we door, terwijl het weer snel slechter wordt. We strijken voor een nachtje neer op camping Alpenwelt in het Tannheimer Tal. En daar barst het al snel los.

Een prima (doorgangs)camping, Alpenwelt. Ook voor maar één nachtje word je bedolven onder de gratis overzichts-, wandel-, bus- en toegangskaarten. Het aanmelden is een belevenis op zich. De allervriendelijkste camping-mevrouw houdt kantoor in een ruimte die tegelijkertijd receptie, restaurant én babykamer is. De benodigde informatie wordt op fluistertoon uitgewisseld ‘damit der Kleine – die ze op de arm heeft – nicht aufwacht’. Het is een dotje van een baby, der Kleine.

 

 

 

 

Het voordeel van een bos pal naast de deur is dat het ’s ochtends lekker lang koel en donker blijft. We slapen dus zowaar een beetje uit.

Als we ons hoofd om het hoekje van de deur steken, schijnt de zon al uitbundig over westelijke oever van het meer en is de temperatuur veelbelovend.

Het handwasje hangt snel aan de lijn, de eitjes liggen rap in de pan en dan fietsen we richting het dorp Titisee. Het is een prachtig tochtje van ongeveer 20 minuten via een (wandel)pad tussen het bos en het meer.

Als je van koekoeksklokken, nordic-walkingstokken en om de 3 meter een souvenirwinkel houdt, is Titisee the place to be. Om een beetje bij te komen van de schrik strijken we neer op een terras vlak aan het meer en vergeten we het fenomenale stuk Schwarzwalder Kirschtorte – waar met gemak een hele bus bejaarden van had kunnen eten – op de foto te zetten. De mussen weten met de kruimels wel weg.

Het is trouwens nog best lastig om op zondag boodschappen te doen in Titisee, want een supermarkt is er niet. Dus sprokkelen we bij diverse (souvenir)winkeltjes ons avondmaaltje bij elkaar. Morgen maar weer eens een Netto, Billa, Edeka of Prima onveilig maken…

 

 

 

 

Vandaag is onze bestemming de Titisee. Omdat we Frankrijk willen mijden, rijden we vanuit Saarburg eerst een stuk binnendoor richting Karlsruhe. Op deze manier is het een langere etappe, maar als we maar niet hoeven te klooien bij Franse tolhokjes hebben we dat er graag voor over.

We komen ver in de middag aan op camping Sandbank. Een terrassen-camping die elke gast een prachtig uitzicht over de Titisee belooft. Eén ding is zeker: de Titisee ligt er prachtig bij. Helaas is het door het chaotische plaatsingsbeleid op het terrein een hele klus om een plekje te vinden waar je nog een glimpje van het water op kunt vangen. Het is hier ‘wie het eerst komt, die het eerst maalt’. Dus staan er campers van 10 meter bumper aan bumper langs de waterkant waardoor het terras erboven kan genieten van een riant uitzicht op dakluiken, zonnepanelen en schotelantennes. Met het zelfde gemak wringt een 8 meter lange camper zich op een plaatsje van 7 meter, zodat de camper erachter – in geval van nood – er met geen mogelijkheid meer weg kan. Uiteindelijk vinden we toch een plekje naar ons zin: vlak naast het bos en met uitzicht op zee. Dat vieren we met een glaasje en een hapje op het terras van het campingrestaurant. Het eten is zozo. Het uitzicht maakt veel goed.

De regen van vannacht is snel van de stoelen en het campingtafeltje geveegd en in alle vroegte is het genieten van twee eekhoorns die elkaar in een boom naast de camper achterna zitten.

We ontbijten in alle rust, lummelen lekker wat rond en dan gaat het op de fiets richting Saarburg. Er zijn meer mensen op het idee gekomen om het centrum te bezoeken. Snappen we best, want Walt Disney meets de Efteling hier. We struinen een poosje door het compacte centrum, pakken tijdens een fikse regenbui een terrasje en dolen daarna in druilerige regen nog even door achterafstraatjes. En dan hebben we het ook wel weer gezien.

De begeerde campingklompjes kopen we op de terugweg bij de super-supermarkt. Een aardige buurman legt ons op de camping uit hoe we de stormbanden het beste aan de luifel kunnen vastmaken. Dank! We zullen er de komende tijd veel plezier van hebben…

 

 

 

 

 

 

 

Het blijft een koddig landje, Luxemburg. Keurig aangeharkte dorpjes met huizen in pasteltinten, glooiende heuvels vol lodderige koeien en in elke bocht een kodakmoment vanwege ruïnes en kastelen. Als er ergens prinsen op witte paarden prinsessen in nood komen redden, is het hier ;-). We sukkelen langs mooie vergezichten.

In Saarburg is onze bestemming camping Leukbachtal. Ondanks een zweempje vergane glorie is het hier prima toeven. De ontvangst is hartelijk en uitgebreid, de plekken zijn ruim, omgeven door groen en het centrum van Saarburg is maar 10 minuutjes fietsen.

Vlakbij is een gigantische supermarkt met alles-van-Milka en twaalf strekkende meter Knorr-pret. Onweerstaanbaar voor op de foto. Maar in ons keukentje koken we zelf een lekkere verse pasta. Ohne geschmacksverstärkende Zusatzstoffe 😉

 

 

 

 

 

 

 

 

Eindelijk is ‘ie losgebarsten, onze zomervakantie. De eerste dagen gebruiken we om thuis lekker bij te komen, wat te lanterfanten en wat achterstallige klusjes te doen. In het eerste vakantie-weekend wacht ons blauwe busje nog een verhuisklusje tussen Groningen en Amsterdam. Dat wordt met verve geklaard. En dan kunnen we beginnen met voorbereiden & inpakken.

Op de dag van vertrek zijn we al vroeg uit de veren: de fietsen staan binnen no time op de drager en de eerste stop is als vanouds de Lidl. Wie weet liggen er nog goedkope campingklompjes in de ramsj-bak? Zonder klompjes maar mét boodschappen voor de eerste dagen aan boord zetten we koers richting zuiden.

Hoe zuidelijker we komen, des te verder gaan de hemelsluizen open. Als we de grens met België overgaan, is het inmiddels flink aan het plenzen.

De rondweg rond Luik laten we – onbedoeld – liggen en we doorkruisen de stad dus via de oude route. O, kijk! Dát is de benzinepomp waar we in 1992 – op onze eerste vakantie naar het buitenland met kinderen – strandden met een ernstig kapotte auto. De twee oudsten – toen 3 en 2 jaar – genoten op de stoep volop van het dikste ijsje dat er bij de pomp te koop was. Wij genoten wat minder: we stonden met twee kleine kinderen, tent én zonder vervoer vervolgens een dikke week lang vast op een compleet verregende camping ergens bij Maastricht terwijl onze auto bij een naburige garage een peperdure reparatie onderging. Aan de Ardennen zijn we dat jaar niet meer toegekomen. Wat toen een drama leek, is nu een herinnering met een glimlach.

Tegen half 4 komen we in Heiderscheid aan op Camperhaven Fuusekaul. Hier beginnen we onze vakantie altijd graag: rust, ruimte en alles bij de hand. En voor we de pannen opzetten, eerst maar een puzzeltje…