Vrijdag 17 maart
Na een half uurtje gewichtheffen staan beide fietsen rond 10 uur op de drager. Deze prestatie vieren we met een bakje koffie en dan rijden we het blauwe busje van de oprit.
Eerst met een U-bocht langs de Lidl. Op één of andere manier draagt een bezoekje aan deze super bij aan onze vakantie-modus. Zijn het de graai- en ramsjbakken waar je altijd of – nog vaker – nooit iets van je gading vindt? Of die broodjes die je – net als op de kermis bij zo’n grijpautomaat – zelf bij elkaar moet harken? Hoe dan ook: wij worden er blij van! De kaas, ham, eieren, broodjes, sap, sla, courgette, paprika en pasta vinden hun plek in het blauwe busje. De TomTom gaat op de stand ‘vermijd snelwegen’ en daar gaan we.
We sukkelen via binnenweggetjes richting het oosten. Rond de middag eten we in de buurt van Smilde een broodje-met-uitzicht. Daarna dwarrelen we warempel een stukje door Duitsland. Ha! Een Duitse Netto-supermarkt! Een schatkamer vol zakjes Knorr waarmee je – ohne geschmacksverstärkende Zusatzstoffe (Huh?) – Griechischer Nudel-Hackauflauf kunt maken. Of een Schwäbisch Schlemmerpfänchen. Wie kan zoveel culinaire vakantiepret weerstaan? Wij niet, in ieder geval.
Tegen half vier rijden we camperplaats Skop’nboer in Overdinkel op. Jan en Sandra Benneker hebben deze camperplaats in april 2016 geopend. We worden enthousiast ontvangen door Jan die ons wegwijs maakt. Wat een mooie, ruime plekken. Wat een prachtig verzorgd sanitair. En wat een hartelijke gastvrijheid!
Het weer nodigt niet uit tot stoelen-naar-buiten en luifeltje-uit. Maar binnen in het blauwe busje maken we het ons gezellig met een glaasje port en een (puzzel)boek. De kachel snort tevreden.
Etenstijd! De Griechischer Nudel-Hackauflauf blijkt voor het beste resultaat een oven nodig te hebben en die hebben we niet. Maar in ons poppenkeukentje fabriceren we een heerlijke pasta met spekjes en champignons die we met een wijntje en koffie-toe soldaat maken. De zon is achter de boomwallen gezakt, de wind trekt aan en Weerplaza zegt dat er regen op komst is. Laat maar komen. Wij liggen lekker in ons bedje!
Zaterdag 18 maart
We hebben heerlijk geslapen en worden wakker met een lichtjes lekkend dakluik. De gele doekjes van de Action bieden uitkomst en we schrijven ‘Naar dakluik kijken’ bij op ons verder lege lijstje van maiden voyage-mankementen. Koffie zetten, eitje bakken, broodje eten, boekje lezen, lekker lummelen. Wat gaan we vandaag doen?
Eerst maar een afwasje. Tokkie de terreinkip vergezelt ons naar het sanitairgebouw en Jan komt langs om de camperaars uit te nodigen voor een gezamenlijk bakje koffie bij de houtkachel. Gezellig!
Tegen de middag rijden we via De Lutte en Losser naar het Lutterzand. Daar eten we een broodje, drinken we een lekker bakje thee en wandelen we een stukje door het prachtige landschap van de Dinkelvallei. Het gaat weer regenen, dus terug naar de camperplaats. We vermaken ons de rest van de middag met een hapje en een snapje en koken weer wat lekkers in ons poppenkeukentje. Binnen zijn de lichtjes aan, snort het kacheltje, lezen we een boek, maken we een puzzeltje, doen we een spelletje en drinken we een bakje en een glaasje. Onthaasten, heet zoiets.
Zondag 19 maart
Als we tegen half 10 loom in actie komen, heeft Jan de Duitse broodjes al aan de ruitenwisser gehangen. Wát een service! Het is een regenachtige, winderige nacht geweest maar het dakluik heeft niet meer gelekt. Zijn het de gele doekjes? Of stond de wind misschien anders? We besluiten dat we komende week de ladder maar eens tegen het blauwe busje zullen zetten om te kijken wat het euvel precies is. Na een lekker ontbijt en ruim lanterfanten zijn we klaar voor vertrek richting huis. Onderweg schieten er op een rotonde nog een laatje en een kastje open. Oops! Het ministerie van binnenlandse zaken belooft plechtig beterschap. Aan het eind van de middag zijn we weer thuis. Fijn om weer thuis te zijn, fijn om terug te kijken op een geslaagde maiden voyage met ons blauwe busje!
Het blauwe busje 