Tussen de ommetjes naar Twente en Drenthe door staat ons blauwe busje inmiddels al een paar maanden op de oprit geparkeerd. Het is fijn en makkelijk om ‘m bij huis te hebben: we prutsen er geregeld heerlijk in om. Gelukkig hebben de buren aangegeven dat ze er geen bezwaar tegen hebben dat onze bus op de oprit staat. Maar toegegeven: ook al worden we er steeds handiger in, het is wel even een gedoe om er met de fiets of beladen met boodschappen langs te kunnen. En hulde aan de krantenbezorger en de chauffeur van PostNL die ons bij nacht en ontij – al balancerend – van nieuws en pakjes blijven voorzien.

We zijn nog steeds op zoek naar een goede stalling waar we ons busje veilig en makkelijk kunnen parkeren: het liefst onderdak en met 24/7 toegang. Met de lange weekenden van Hemelvaart en Pinksteren voor de deur en met uitzicht op een lange zomervakantie die steeds dichterbij komt, staat het niet echt in de brand, maar wel op ons to-do-lijstje-voor-binnenkort.

Na het zonovergoten, gezellige weekje Lefkas met de kinderen in de (vroege) meivakantie steekt het Griekenlandvirus de kop weer op. We lezen ons suf op Griekenland-pagina’s en verslinden reisverhalen van mede-camperaars. Vroeger gingen we met de kinderen met auto en tent via Ancona naar Patras of Igoumenitsa. Zullen we volgend jaar een keertje over land?

 

 

 

 

Zaterdag 6 mei

Koud terug van een heerlijk weekje Lefkas gooien we ’s ochtends het blauwe busje vol met wat kleren en basic boodschappen en vertrekken we (weer) richting de Wiltzangh in Ruinen. We willen nog een dagje lekker luieren, een rondje fietsen over een zonovergoten hei en genieten van nog even niks. Het kan nog net. Maandag is onze heerlijk lange meivakantie immers weer voorbij.

We zijn al vroeg op plaats van bestemming. Gelukkig maar. Op de camperplaats is nog net één plekje vrij.

De hei ligt er prachtig bij. Met het windje soms tegen en dan weer mee dwarrelen we op ons gemakje door het landschap. Het theehuis op de Anserdennen lokt: we steken aan voor een bakje en een taartje en genieten van de brutale koolmezen die een graantje komen meepikken.

De avond valt in alle rust.

Zondag 7 mei

We willen niet te laat thuis zijn, maar dat weerhoudt ons niet van lekker lui opstaan, ontbijtje maken, koffie drinken en op ons gemak wat rondlummelen. We brengen op de fiets nog even een bezoekje aan het bezoekerscentrum. Op tijd zijn we weer op honk.

Een flits-ommetje: binnen 36 uur uit & thuis. Maar héérlijk!