Het blauwe busje

Zondag 1 juni: Mostar (BiH) – Ripci (BiH)

Het was een warme, benauwde nacht. We zijn al vroeg op en zien de zon opkomen boven de stad.

Zodra het licht is, staan de eerste toeristen al weer op de brug.

Tegen half 11 rijden we Mostar uit. We volgen de Neretva noordwaarts richting Jablanica, een oogstrelende route.

Een paar kilometer boven Jablanica ligt het Jablanicko Jezero, een stuwmeer dat met een 80 meter hoge dam het water van de Neretva en de Rama stuwt.

Langs de Rama rijden we richting het Ramameer. Op Camping Bosnjak, een familiebedrijf, worden we hartelijk ontvangen door de vriendelijke, goedlachse opa en we krijgen een mooie plek, vlak boven de oever van het meer. Wát een uitzicht!

Ze zijn pas een jaar of twee open en volop bezig om de camping verder te ontwikkelen. Over drie dagen is het tweede toiletgebouw klaar, zegt de vriendelijke werkman trots. Opa staat ondertussen een hengeltje uit te gooien aan de waterkant.

En ja hoor! Tegen Duitse etenstijd, dus een uurtje of 6, komt een Duitser met opgetrokken witte sportsokken in z’n sandalen in steenkolen-Engels opa’s zoon even ontwikkelingshulp geven. Ze moeten hier volgens hem een restaurant openen want dat is ‘ganz simple’. ‘Jetzt bring ich mein money to an other Platz to eating. Und Sie wollen money machen, oder not?’ De zoon spreekt prima Engels en Duits en blijft beleefd lachen. Soms kun je je plaatsvervangend schamen. Over zulk enorm onbenul. Blijkbaar niet bij machte om zelf je potje te koken én ook nog eens compleet toondoof.

Ramsko Jezero is een kunstmatig meer dat in 1968 ontstond toen er een dam in de Rama werd gebouwd. Een gebied van 15 vierkante kilometer overstroomde en meer dan 1500 huizen moesten worden verlaten. Toen het in de zomer van 2011 extreem droog was, daalde het waterpeil enorm en werden een aantal huizen, kerkhoven en resten van boomgaarden weer zichtbaar.

Als de avond valt, zetten de kikkers het luid op een kwaken.

Maandag 2 juni: Ripci (BiH) – Banja Luka (BiH)

Koffie met ontbijt met uitzicht over het meer… we nemen de tijd om er heerlijk van te genieten. Toeristen weten de camping prima te vinden. Gistermiddag liep het terrein helemaal vol en nu staan er al weer nieuwe gasten in de rij om de plek van vertrekkers in te nemen. Twee Nederlanders in een busje wachten op onze plek. Tegen 11 uur zijn we startklaar. Dit is zeker een plek om nog eens terug te komen.

We rijden eerst terug richting Prozor-Rama en dan heb je een geweldig uitzicht op het uitgestrekte meer.

Daarna volgen we de rivier Vrbas richting Jajce. Ook op deze route zijn we onder de indruk van de schoonheid van het land: zo groen, zo weelderig groen.

Achter Jajce blijven we de M16 volgen.

Het is inmiddels tijd voor de lunch. De Fanta drinken we uit een wijnglas, de wijn uit een colaglas.

Daarna duiken we de Canyon Verbasa in.

Het is er adembenemend mooi. Vrachtwagens kunnen de onverlichte, smalle tunnels en de overhangende rotsen vaak alleen nemen door midden op de weg te rijden. Maar ze rijden rustig en waarschuwen medeweggebruikers met hun lichten en hun claxon.

Een paar kilometer voor Banja Luka ligt autocamp Jablan. Ook weer zo’n fijn, kleinschalig familiebedrijf vlak aan de oever van de Vrbas. Een bord bij de ingang meldt dat je, als de familie niet thuis is, zelf een plek mag zoeken en de stroom kunt aansluiten. Als ze thuiskomen, komen ze in de avond wel even langs.

Langs de oever staan overdekte picknicktafels met stroomaansluitingen. Naast zo’n ’huisje’ vinden we een mooie plek.

Er is een modern sanitairgebouwtje met toiletten, heerlijk warme regendouches, een plek om af te wassen en een wasmachine. Dik in orde hier!

‘s Avonds komt de vrouw des huizes langs. Ze spreekt vlekkeloos Engels. Of alles naar wens is? Nou, zeker hoor! Ondertussen rijdt haar man op z’n zitmaaier rond met hun 4-jarige zoontje achterop. Het ventje geniet zichtbaar. Ze zucht, rolt met haar ogen en wijst naar haar tweejarige dochtertje dat achter de tuinpoort staat die hun huis van het campingterrein scheidt. ‘At least she is safe!’ zegt ze lachend. We besluiten nog een extra nachtje te blijven. Nog een dagje lekker niksen voor we weer op huis aan gaan.

Dinsdag 3 juni: Banja Luka (BiH)

‘s Nachts koelt het hier heerlijk af. Bosnië heeft een landklimaat dus de verschillen tussen nacht- en dagtemperaturen lopen flink uiteen. In de vroege ochtend is het gras nat van de dauw – dat is weer even wennen – maar algauw staat de zon weer te stralen en loopt het zomaar op tot een graadje of 30.

In de middag begint de rivier die zo zachtjes kabbelde rap te stijgen en stroomt opeens woest achter ons busje. Blijkbaar is er in de bovenloop ergens een dam opengezet. Na een uurtje daalt het waterpeil weer en ruist de rivier als vanouds.

Veel doen we niet vandaag. De cevapcici gaat op de grilplaat en we liggen er vroeg in. Morgen Bosnië uit en dan is het kilometers maken richting 058.

Woensdag 4 juni: Banja Luka (BiH) – Gleinkerau (A)

Vroeg op pad, binnen no time een paar grenzen over, ter hoogte van Graz een rondje door de Lidl en dan zit je opeens aan de rand van een sappig alpenweitje naast je busje naar de koeien te kijken in Oostenrijk.

Campingplatz Pyhrn-Priel ligt er prachtig aangeharkt bij. Voor campers zijn er ruime plekken met water en stroom, er staat Schnitzel Wiener Art (mét een citroentje) op de menukaart van het kleine restaurant en morgen vanaf 07:30 uur zijn we verzekerd van 4 kraakverse Kaiserbrötchen.

De zon laat het afweten maar koud is het zeker niet. Wat wil een mens nog meer?

Nou, een beetje wifi misschien?