Ommetje Moezel en Rijn

Zondag 22 oktober

De zomer heeft definitief plaatsgemaakt voor de herfst(vakantie). Onder een waterig zonnetje pakken we het blauwe busje in voor het laatste ommetje van ons eerste camperseizoen.

We zijn vroeg uit de veren en nemen alle tijd voor een relaxed vertrek. Als we – niet eens zover van huis – stoppen om te tanken, blijkt dat het rechter knipperlicht los in de behuizing hangt. Fijn dat er duct-tape en tiewraps in de camper-EHBOdoos zitten.

De Moezel is – ondanks het slechte weer en hier en daar een ‘Wir bauen für Sie’ – niet verder weg dan een plezierig ritje. In de middag rijden we vanuit het hoogland bij Piesport het Moezeldal in.

‘Gehen Sie drinnen oder draussen?’ vraagt de beheerster die het staangeld komt innen.

We zullen nooit echt wennen aan het verblijf op zo’n camperstellplatz: wat is dat toch dat je je bij het eerste avondvallen terugtrekt achter de satelliet-tv terwijl er buiten nog zoveel moois is te zien?

Maandag 23 oktober

De plaatselijke bakker komt langs met een auto vol vers gebakken Brötchen, Keks und Backwaren. Een mooi verzamelmoment om je buren toch nog even te leren kennen. We mikken wat eitjes in de pan en na een rustig ontbijt gaan we richting Bremm.

Dat je hier bij Weingut Oster-Franzen een prima camperplaats aantreft, wisten we al.

En dat je daar goede wijn kunt kopen, wisten we ook.

Maar nu we voor het eerst echt de tijd nemen om Bremm te voet te verkennen, ervaren we dat het dorpje nog veel meer moois in petto heeft.

Plóp, zegt de kurk bij het vallen van de avond. Proost op een mooie dag!

Dinsdag 24 oktober

Bij Löf steken we de Moezel over en klimmen over het hoogland richting Rijn. Eenmaal boven is de Moezel niet meer dan een smal lint van water in het landschap. De lodderige koeien die op een sappig weitje staan te grazen, lijken niet echt onder de indruk van het landschappelijk schoon.

Campingpark Sonneneck bij Boppard blijkt – in tegenstelling tot de informatie op Campercontact – al gesloten. We kachelen stroomafwaarts richting Brey. Ook daar is weinig reuring, maar je hebt er aan de oever wel een prachtig uitzicht.

Richting Sankt Goar dan maar. Als je het (camper)leven langs de Rijn ten volle wilt beleven, schijnt dat the place-to-be te zijn. En ja hoor: we hebben ons nauwelijks geïnstalleerd op camping Loreleyblick of de eerste rondvaartboot komt langs. Heino met z’n ‘Ich weiss nicht was soll es bedeuten’ schalt niet-te-missen over het water. Wij hebben een vip-plaats: lekker uit de wind zitten we rest van de middag eerste rang.

’s Avonds eten we in het restaurant dat ons door de vriendelijke mevrouw van de campingreceptie wordt aanbevolen. Het etablissement ligt aan de overkant van de weg. ‘Preiswert!’ juicht de menukaart. De schnitzels zien er uit als deurmatten. En zo smaken ze ook.

Woensdag 25 oktober

Nog voor we goed en wel de slaap uit de ogen hebben kunnen wrijven, pruttelt Heino alweer stroom op- en afwaarts langs de Loreley. De passagiers zwaaien naar ons. Wij zwaaien – na een prima nachtrust – vanachter ons ontbijtje blijmoedig terug.

Het is heerlijk weer: de wind – die gister nog gemeen fris om de hoek kon komen – is gaan liggen en het zonnetje schijnt uitbundig. We peddelen in de middag langs de Rijn richting Sankt Goar en dwarrelen door het centrum. Daar is in deze tijd van het jaar weinig reuring, maar een terrasje in de zon met Kaffee & Kuchen is er ook in de herfst zeker te vinden.

In de winkelstraat scoren we een nieuwe handtas en verderop, in een piepklein supermarktje, nog wat boodschappen. En dan gaat het in de laagste versnelling weer langs de Rijn richting camping. De oversteek met het pontje om de burcht te bezoeken, bewaren we voor een volgende keer.

Terwijl we tegen het vallen van de avond ons eigen lekkere potje koken, blijft Heino onvermoeibaar de Loreley trotseren.

Donderdag 26 oktober

Heino schuift in alle vroegte aan bij het ontbijt. We besluiten de boel in te pakken en weer een oversteek richting Moezel te maken. We zijn het eens: Loreleyblick is een prima camping om – bijvoorbeeld op doorreis – even lekker te onthaasten. Een dagje, of zo. Mét oordopjes 😀

We kachelen op ons gemakje door de Hunsrück.

We komen uit in Neumagen-Drohn op de camperplaats bij de jachthaven. Een mooie plek vlak aan de Moezel met een vriendelijke ontvangst, goede faciliteiten en het dorp op steenworp afstand. Het plaatsje zelf heeft een rijke (romeinse) geschiedenis. Na een aangenaam wandelingetje door het dorp strijken we in het restaurant aan de haven neer voor een lekker maaltje.