De muggen hebben de helft van ons vannacht weer behoorlijk dwars gezeten.
We staan niet al te vroeg op, ontbijten, saniën, betalen en gaan op weg richting Methoni. Deze ‘vinger’ van de Peloponnesos hebben we nog niet eerder gezien. Via Pirgos zakken we af naar het zuiden, met als doel ergens in de buurt van Methoni een camping te zoeken. In Kyparissa stuiten we op een bonte uitstalling vogelverschrikkers. Het ziet er nogal macaber uit.
In Filiatra krijgen we de Eiffeltoren te zien, gebouwd door een plaatselijke kunstenaar.
Aan de zuidkant van Filiatra nemen we de tijd voor de lunch. Aan het strand, waar veel Grieken de zondag doorbrengen, eten we in een lawaaierige taverne een heerlijke bifteki en pork-chop van de grill. De ijskoude cola die we er bij drinken, verdampt meteen.
Het stadje Pylos is erg charmant, maar aan de lelijke nieuwbouw te zien duidelijk al in de greep van vastgoed-ontwikkelaars. Er staan veel borden langs de weg met likkebaardende reclame voor nieuw te bouwen vakantiehuizen met-schitterend-uitzicht-op-zee. Er schijnen hier al veel Engelsen neergestreken te zijn.
De campings rond Methoni blijken vol of niet aantrekkelijk. Dus besluiten we door te rijden naar Koroni en desnoods vanaf daar aan de oostkant noordelijk te gaan richting Kalamata. Opeens zien we een klein bordje langs de weg: Camping Taverna in Tsapi. Voor we het weten zijn we de afslag al voorbij. We keren het busje en rijden terug. Wat volgt is een kilometers lang, supersmal weggetje door de bergen. We verlekkeren ons aan het idee dat we misschien wel aan een mooi baaitje terecht komen waar we naast een taverne kunnen staan met uitzicht op zee. Toeristisch kan het hier niet zijn, want we komen immers nauwelijks auto’s tegen, toch? (Gelukkig ook maar, want het is echt een héél smal bergweggetje en we rijden aan de buitenkant.)
Uiteindelijk komen we uit bij zee. Het gehucht Tsapi blijkt te bestaan uit een prachtige baai, 3 huisjes, 2 tavernas en een ietwat chaotische camping die voornamelijk door Grieken wordt bevolkt. Er is nog maar weinig plek. Met moeite kan het blauwe busje in de bloedhete op één van de laatste plekken worden gemanoeuvreerd. Om een beetje bij te komen, strijken we neer op het terras van taverna Maria. Er zitten veel Griekse families te eten na een zonovergoten zondag aan het strand. De wijn en de Mythos smaken goed.
Tegen 23:00 uur lopen we in het donker nog een keer naar de taverna voor een laatste drankje en een hapje. Er zitten nog steeds Griekse families te eten en vanaf zee zien we de lichtjes van bootjes die in het donker nog komen afmeren aan het strand. Griekser dan dit kun je het haast niet krijgen… Morgen gaan we de berg weer op en dan verder richting de Mani.
Het blauwe busje 