We zijn een beetje in de war geraakt door de verhalen onze Nederlandse buurman die precies de andere kant uit gaat dan wij. Hij vertelde dat er gisteren een file van 5 uur (!) stond voor de grens naar Kroatië. Tja, wat moet je met die informatie? Is het waar of zijn het sterke verhalen? Moeten we dan toch maar bij Belgrado richting Hongarije of niet? Na een nachtje slapen besluiten we gewoon ons eigen plan te volgen en via Zagreb te gaan. We pakken ons boeltje bij elkaar, rijden de camperplaats af en maken ons op voor een nieuwe reisdag.
Het is vandaag niet allemaal snelweg wat de klok slaat. Hoewel hard gewerkt wordt om de snelweg door te trekken, moeten we ook nog een stuk over de oude, legendarische auto-put. Die voert ons door een bergachtig landschap langs authentieke, rommelige dorpen. Veel huizen zijn niet afgebouwd, vervallen of bestaan uit ruwbouw zonder pleisterwerk. Aangelegde tuinen zie je nauwelijks. In het hoge gras rond de huizen staan autowrakken en verroeste landbouwwerktuigen.
De hoofdweg door de dorpen is geasfalteerd, de zijwegen bestaan veelal uit gravel of zand. Het prachtige, weelderig groene landschap maakt veel van deze naargeestigheid goed.
Toch zijn de Serven zuinig op hun spullen. Eenmaal terug op de snelweg zien we geregeld een Zastava rijden. De laatste auto’s van dit Joegoslavische merk werden in 1985 geproduceerd. We passeren een heel oude autobus propvol kinderen.
En een stokoude Fiat Panda die door handige handen omgetoverd is tot stationwagen.
We doorkruisen Belgrado.
En zoeven over de Sava.
Direct achter Belgrado is het landschap ineens zo plat als een dubbeltje. Deze vlakte was ooit de bodem van de Pannonische zee. En wie had dát verwacht: ineens komt er een flinke regenbui over ons heen.
Onze bestemming vandaag is Velika dat bekend staat om het Natuurpark Papuk. Vlakbij één van de ingangen van het natuurpark is in 2017 een kampeerterrein aangelegd met een tiental camperplekken. Om daar te komen moeten we weg van de snelweg, langs een heuvelende route die ons door typisch Oost-Kroatische dorpjes voert. Wát is het hier groen! En blijkbaar erg vruchtbaar, want overal zien we bebouwde akkers en moestuinen. Sommige huizen zijn nog in staat van bakstenen ruwbouw, maar veel huizen zijn gepleisterd en geschilderd in blauw, geel, paars, oranje, perzik of pistache. Men maakt zich op voor de naderende herfst en winter: overal wordt hout gekloofd en in nette stapels bij de huizen opgeslagen.
De camperplaats ligt midden in het bos. We worden allerhartelijkst ontvangen door een medewerkster van het natuurpark. De faciliteiten zijn dik in orde. ‘s Nachts is het hier oorverdovend stil en aardedonker.
Het blauwe busje 