Dachten we dat we al vaker op échte Griekse campings hadden gestaan (in de zin van: meer Grieken hier dan andere Europeanen) maar waar we nu zijn, slaat alles.
Laten we bij het begin beginnen. Vanochtend zijn we rond half 11 vertrokken van camping Sikia. Het waren drie mooie, zonovergoten dagen met het bekje vlak aan zee. Onderweg besluiten we – op weg naar Chalkidiki – nog een tussenstop te maken. We hebben immers nog twee weken, dus waarom zouden we ons haasten? Het zoeft lekker door op de tolweg van Larisa richting Thessaloniki. Een kleine honderd kilometer verder en 30 euro tolgeld lichter gaan we van de snelweg af. Meteen rijden we in ganzenpas tussen de Griekse families die hun zondag aan zee gaan doorbrengen. We komen terecht op camping Poseidon Beach.
De camping ligt aan een levendig weggetje vol taverna’s en supermarkets en de ontvangst is vriendelijk. En ja, er is voor één nachtje nog wel een plek aan het strand vrij. We rijden door nauwe straatjes het terrein op en komen terecht in een complete stad van vaste staanplaatsen. De caravans met voortenten zijn op groteske wijze uitgebouwd. We zien een houten voorgevel die aan een Oostenrijks chalet doet denken, complete Gamma-keukens, schoorstenen, breedbeeld-TV’s, schotelantennes, enorme lounge-sets, grote families die in de nauwe straatjes geanimeerd bij elkaar zitten, rokende souvlaki-grills en dat alles overdekt met stellages voorzien van blauw landbouwplastic.
Het is even manoeuvreren, maar dan komen we aan bij onze plek aan zee. Er staan ongeveer 15 fietsen op geparkeerd en de Duitse achterbuurvrouw wijst ons behulpzaam op een hondendrol die is achtergelaten: ‘So ist die Art hier!’ Als we de fietsen aan het wegzetten zijn, komt de vriendelijke receptioniste er ook aan. Ze schudt meewarig haar hoofd, helpt met de fietsen en neemt en-passant ook even een kapotte strandstoel mee die in de bosjes is achtergelaten. Alle stroompunten zijn bezet. Van de aardige achterbuurman mogen we onze kabel wel in de zijne pluggen. Ook weer opgelost!
De minimarket heeft alles wat we nodig hebben en daar zitten we dan. Vlak aan het strand. Met een kilometer naar links en rechts een woud van bonte parasols die je het zicht op zee benemen. En op 30 meter afstand een live-DJ die van geen ophouden weet. Op de NKC-app krijgt Poseidon Beach in de reviews van iemand een 9. Misschien dat hij uit Zandvoort komt?
’s Avonds eten we een matige bifteki en een prima souvlaki in één van de eettentjes vlak bij de camping. Bij terugkomst is het strand bijna leeg. De DJ heeft z’n mengtafel ook ingepakt. Morgen maar gauw weer verder…
Het blauwe busje 