Vanuit Afritz ben je in no-time bij de Tauerntunnel. Op de laatste rastplatz voor de Tauern zetten we het blauwe busje noodgedwongen aan de kant: het regent zó hard dat we nauwelijks nog een hand voor ogen zien. We benutten de stop voor een broodje en een bakje koffie. Aan het eind van de tunnel gloort uiteindelijk het licht: het is weer droog en zonnig. Het is een aanrader om ook vlak voor de Karawankentunnel nog even een pitstop te maken. Je treft er een epische raststätte aan in de vorm van 3 geschakelde zeecontainers. Een hoogbejaarde dame op een plastic tuinstoel baat in één van de containers de toiletten uit. In de andere twee is een mini-market ondergebracht die strikte regels hanteert over in- en uitgang en waar een loeiende airco de communicatie over de aankoop van de veel te dure broodjes, gebakjes en drankjes bijna onmogelijk maakt. Wij stinken er natuurlijk met open ogen in, maar de reuring op het parkeerterrein maakt alles goed ;-).
De lichte tunnelangst van de helft van ons wordt weer overwonnen en dan kachelen we zonnig Slovenië in. Een paar kilometer voor Bled rijden we ons vast in de file.
Zo snel mogelijk linksaf dan maar, richting camping Sobec. En dat blijkt een schot in de roos. Voor Sloveense begrippen is Sobec een grote camping, maar op het terrein merk je daar weinig van. De plekken – waaruit je zelf de mooiste mag kiezen – zijn ruim en het terrein is rijk aan voorzieningen. Water, toiletten, sani, restaurant en winkel zijn dichtbij. Stiekem moeten wel even gniffelen over het feit dat er ook rekening wordt gehouden met campinggasten die zelfs tijdens de vakantie hun auto willen wassen: de hogedrukspuit en wasborstel hangen paraat bij het toiletgebouw.
In de middag pakken we de fiets richting Bled. Op de kaart een makkelijk ritje van 3,5 kilometer. De werkelijkheid is anders: we lopen zeker 3 kilometer met de fiets aan de hand. Ook al zie je het op het eerste oog niet, het gaat de hele rit gemeen omhoog. Tel daarbij op dat de thermometer meer dan 35 graden aantikt en de conditionele uitdaging is compleet. We bereiken het stadje op karakter 😉
Het meer van Bled, het eilandje en de burcht laten zich graag fotograferen. Het stadje zelf drijft op toerisme. We willen iets drinken op een terras, maar worden door een boze ober weggebonjourd omdat we aangeven (nog) niet te willen eten. De Radler en de cola-light op een ander – wel gastvrij – terras aan het meer verdampen in de hitte bij de eerste slok. Hoe fotogeniek ook, Bled is niet echt onze plek. Binnen het uur zitten we weer op de fiets. De omgekeerde volgorde van de route bevalt prima. We gaan als een speer berg-af en zijn in 20 minuten weer op de camping. In de campingwinkel scoren we heerlijk brood en lekkere cevapcici. De avond valt in alle rust.
Het blauwe busje 