Vannacht heeft het geregeld geregend. Als we tegen acht uur opstaan, rollen de wolken van de bergen af.
We slaan, op een bakje koffie na, het ontbijt over en vervoegen ons nog voor de klok van negen 12 kilometer terug in de Spar in Lermoos voor broodjes en aanverwante artikelen. We tanken nog even bij de plaatselijke pomp, trekken wat euro’s uit de muur en dan gaat het richting Fernpass. Annie is het niet direct eens met deze route (‘Keer om! Keer om!’) maar we negeren haar graag.
Het zonnetje doet haar best om door de wolken heen te breken.
Het gaat – in tegenstelling tot de trage, stroperige en stressvolle dag van gister – vandaag best voorspoedig. Geen files dit keer, behalve hier en daar wat oponthoud vanwege een ‘Wir bauen für Sie’.
We zoeven probleemloos door de Tauern-, Katzberger- en Karawankentunnel. En nu staan we (lichtelijk illegaal) centre-ville op camping Sobec. We zijn onderweg een onderdeeltje van de fietsendrager verloren. Maar geen probleem, dat is zomaar gefixed. Lekker gegeten, lekker gebadderd. De zangeres op het sportveld tegenover ons doet – ondanks haar beperkte repertoire en dito muzikale aanleg – enorm haar best om er toch iets van te maken.
We zijn al bijna op de helft. Morgen richting Kroatië.
Het blauwe busje 