Na 4 lange reisdagen is een dagje rust ons welkom. We slapen lekker uit, mikken wat eitjes in de pan, drinken uitgebreid koffie, doen de was en verder helemaal niks. Hoewel… in de middag rijden we naar Skradin voor wat boodschappen.
Natuurlijk verdwalen we weer een beetje. We rijden onze uitlaat klem bij het keren en draaien op een betonnen hellinkje en worden door de vakkundige aanwijzingen van een vriendelijke inwoner weer bevrijd. We vinden uiteindelijk het parkeerterrein, trekken wat Kuna’s uit de muur en doen de lokale supermarkt aan. De kassa-juffrouw heeft de stuurse blik van iemand die haar jeugddromen heeft zien mislukken en alle hoop op betere tijden stukje bij beetje heeft opgegeven. Terug op de parkeerplaats krijgt de ene helft van ons de slagboom op z’n hoofd. En als we weer op honk zijn op de camping blijken we op een mierennest te staan. Maar verder een vlekkeloos, rustig dagje.
Het blauwe busje 