Als we opstaan, horen we in de verte het geklingel van de klok van de Grieks-Orthodoxe kerk in het dorp. En een poosje later drijven flarden gezang onze kant op. Men gaat ter kerke.
We nemen tegen half 11 afscheid van Castle View. Koud van de camping af luisteren we niet naar Annie en die raakt daardoor nogal van slag. Het kost dus even moeite om via Sparta de juiste route te vinden richting Skoúra. Maar de aanhouder wint: we negeren Annie (Nee! We slaan hier niet rechtsaf dat geitenpaadje op!) en uiteindelijk geeft ze zich over. Wat volgt is een prachtige route dwars door het Párnonas-gebergte.
De weg is smal, maar wát een prachtige uitzichten.
In Kosmas beneemt de adem ons even. Als we via een heel smalle bocht het centrum van het dorpje indraaien, zien we een dorpsplein waar onder de platanen, olijfbomen en druivenranken een paar honderd Grieken zitten te eten. De zondag is in Griekenland familie-dag bij uitstek. Jong en oud trekt er op uit en rond de middag wordt gezamenlijk uitgebreid gegeten. Het is een prachtig plaatje. En wat een complete verkeerschaos op dit pittoreske plein. Gelukkig werpen een aantal vriendelijke, oudere mannen zich op als vrijwillige verkeersregelaars en onder veel gelach en met veel misbaar worden er luidruchtig aanwijzingen gegeven. Stapvoets weeft het verkeer zich door de nauwe straatjes samen. Bij de laatste, heel steile bocht die ons het dorp uit voert, houden we ons hart nog wel even vast. We moeten stoppen voor een tegenligger en onze wielen slippen vervaarlijk in het grind. Maar gelukkig, ook dit komt ook weer goed. Achter Kosmas gaat het vooral weer bergaf. Ha, een kudde geiten! Het landschap is ruig en overweldigend mooi.
En als je langs tientallen haarspeldbochten eindelijk bent afgedaald van de bergpas word je getrakteerd op een prachtig uitzicht op de Golf van Argos.
In Tyroú gaan we van de weg af en rijden we richting strand. Ook hier zijn de weggetjes in het dorp smal en is het soms voor- en achteruit steken om bochten te nemen en tegenliggers te passeren. De boulevard van Tyroú is klein, maar fijn. Hier vieren veel Grieken vakantie. We lunchen op het smalle kiezelstrand. Een terrasje zó dicht aan zee hebben we nog niet eerder gehad.
Voldaan en verkwikt vervolgen we de kustweg naar Nafplion en steken dan dwars het schiereiland Argolida over naar Ancient Epidavros. Volgens de NKC-app zijn er drie campings hier. We laten Nicolas I en II liggen en kiezen voor camping Beklas. Bij de receptie zeggen we lachend dat we alléén maar een plekje aan zee willen. En warempel! Het vriendelijke meisje brengt ons op haar scootertje naar het laatste vrije plekje aan het kiezelstrand. Met de neus in de boter!
We besluiten meteen om ons bezoek aan het theater van Epidauros dat voor morgen op de planning stond, nog even uit te stellen. We kijken uit op de Saronische Golf. Rechts van ons ligt Methana, waar jaren geleden de jongens de vulkaan beklommen en de meisjes op een prachtig uitkijkpunt bleven wachten.
’s Avonds zitten we nog lang buiten en kijken in het donker naar de hemel. Vlak boven ons herkennen we het sterrenbeeld Cassiopeia. Af en toe zien we een vallende ster uit de Perseïden-regen. De golven breken in rustige regelmaat ruisend op het kiezelstrandje. Hoe mooi kun je het hebben?
Het blauwe busje 