Een nieuwe reisdag. Vanuit camping Hana is het niet ver naar de Slowaakse grens. Ons kost het ongeveer een uurtje. En de zon schijnt warempel!
Nauwelijks drie kwartier verder doemt de grens met Hongarije al op. Dát is snel! We betwijfelen of de aanschaf van het Slowakije-vignet achteraf wel nodig was geweest. Immers, je mag je maximaal één uur gratis op de Slowaakse snelwegen begeven. Maar goed, als je dus eventjes een file tegenkomt, zit je zó over die 60 minuten heen. Wel zo veilig én netjes dus om toch gewoon dat vignet aan te schaffen.
Rond de middag zetten we op een rustplaats bij een benzinepomp een bakje berm-koffie en ‘genieten’ in het zonnetje van het uitzicht.
We rijden probleemloos verder langs uitgestrekte zonnebloemvelden en goudgele graanakkers.
Het gaat allemaal zó voorspoedig dat we besluiten ons reisdoel voor vandaag te wijzigen. We rijden Szeged voorbij en sluiten rond half vier aan in de lange file voor de grens met Servië.
Meestal kun je het ene land moeiteloos uit en duurt de binnenkomst in het aangrenzende land wat langer. Hier is het precies andersom. De Hongaren kunnen maar met moeite afscheid nemen van hun reizigers. Veel auto’s worden grondig onderzocht en dat maakt dat het allemaal heel lang duurt. Ondertussen houden we ons bezig met het afwijzen van ramenwasserij, een dienst die door een groep mannen en kleine jongetjes – met flesjes water en groezelige wissertjes in de aanslag – hardnekkig wordt aangeprezen. Al met al duurt het grensgebeuren zo’n anderhalf uur. En daarmee hebben we mazzel. Later zullen we horen dat de Slowaken, die op dezelfde camperplek als wij overnachten (en daar pas in de nacht aankomen) er dik vijf uur over hebben gedaan.
Net als vorig jaar is ook nu weer de Servische politie nadrukkelijk op en langs de snelweg aanwezig. Twee keer worden we een politiefuik ingeleid. De eerste keer is er niks aan de hand en wuift de politie ons achteloos door. De tweede keer moeten we stoppen. We zijn er van in de war. Hebben we iets misdaan? Zonder dat we het wisten één of andere verkeersregel overtreden? Wordt ons busje nu binnenstebuiten gekeerd? We worden een parkeerplek op gedirigeerd. En daar staan we dan. De agent die ons heeft aangehouden, besteedt verder geen aandacht aan ons. Hij bemoeit zich luidruchtig met de auto die hij na ons heeft aangehouden. In de spiegels houden we de gang van zaken angstvallig in de gaten. En dan gebaart hij dat wij door mogen. Zeker een vergissinkje, of zo. Opgelucht rijden we de fuik weer uit.
Tegen zessen breekt de zon weer even door en een half uurtje later rijden we Coffee Camp in Kovilj op. Wát een mooie camperplek!
Na een welverdiend borreltje koken we van de restjes in de koelkast een lekker pannetje soep. Het was een lange reisdag maar wat zijn we lekker opgeschoten vandaag!
Het blauwe busje 