Kwart voor elf is het, als we camping Interstation afrijden op weg naar de veerboot die ons naar Evia zal varen. We stellen de navigatie in op vermijd tolwegen. Maar het plaatsje Glyfa – waar de ferry vertrekt – kent Annie niet. Vorig jaar, toen we aan de westkust van de Peloponnesos in een dorp met dezelfde naam moesten wezen, gebeurde dat ook. Slechts één Glyfa kent Annie en dat ligt in de buurt van Athene. Laten we daar nou net niét naar toe willen.
De navigatie op de telefoon biedt uitkomst en zo rammelen en sukkelen we weg van de snelweg door kleine dorpjes. In een plaatselijke pharmakeion gaat de zeer vriendelijke drogiste met de helft van ons langdurig op zoek naar het smeerseltje-tegen-insectenallergie dat we vorig jaar kochten. Niet te vinden, dit keer. Met een flaconnetje op basis van Aloë Vera verlaten we het pand. Dat smeert vast ook lekker!
In Glyfa staan twee agenten -in vol ornaat mét handwapen- bij de veerboot. De ene houdt ons staande. Na het uitwisselen van wat vriendelijke begroetingen, licht hij graag zijn doopceel. Vier kinderen heeft hij. En oh my friend, wat waren de laatste 10 jaar moeilijke tijden in Griekenland. Het gaat nu wel wat beter, maar oh my friend, wat zit Duitsland Griekenland dwars. En oh my friend, it’s not you! It’s only Germany! Daarna mogen we – onder zijn toeziend oog en vriendelijk door hem uitgewuifd – de ferry op. We kijken nog even om ons heen of er misschien ook Duitsers achter ons in de rij staan, maar dat is niet het geval. Elke Duitser die hier vandaag níet is, mag van geluk spreken 😉
Het is een aangenaam half uurtje varen op de Voreios Evoikos Kolpos. Het water is azuurblauw en het windje verfrissend.
Dan meren we aan in Agiokampos op Evia.
We rammelen richting Artemisio, doen onderweg een supermarkt aan en dan komen we aan in Pefki. Via de lange, smalle boulevard rijden we in noordelijke richting het dorp uit. En dan zien we – zonder ook maar één bord langs de weg te hebben gezien – rechts van ons de ingang van camping Pefki.
Een kleinschalige, typisch Griekse camping met plekken onder schaduwnetten. We worden hartelijk ontvangen en naar een plaats met view on the sea gebracht. Het sanitair is verouderd maar schoon en om ’s ochtends om 06:30 uur begint het yogaklasje-met-zeezicht. Om bij het strand te komen, moet je nog wel even de weg over, maar daar rijdt amper verkeer. Het is amper 50 meter naar het kiezelstrand waar bankjes staan onder grote olijfbomen. Het strand is helemaal verlaten.
Het blauwe busje 