Het blauwe busje

Vandaag nemen we afscheid van Roviés en Evia. We willen Athene voorbij, naar kaap Sounion. Daar zijn we nog nooit geweest en de zonsondergang bij de tempel van Poseidon schijnt er fabuleus te zijn. Dwars door het binnenland gaan we richting Chalkida om daar via de brug weer op het vasteland te komen. Het is een prachtige rit, dwars door bossen en langs slaperige dorpjes. Een schril contrast met de stad: als we Chalkida binnenrijden, komen we langs een Roma-kamp waar men leeft op eigen vuilnis. Wát een rommel en troosteloosheid. Bij de Lidl staan de Roma te bedelen. Een bewaker zit buiten in de schaduw en houdt het parkeerterrein in de gaten. Dat hebben we hier in Griekenland nog niet eerder gezien. Als de boodschappen gedaan zijn, wijzigen we op het allerlaatste moment de plannen. In plaats van naar Kaap Sounion gaan we richting Delphi.

Eenmaal over de brug bij Chalkida pakken we een stukje snelweg en duiken dan zuidelijk van Thiva het binnenland in. Algauw zitten we op ‘de witte weggetjes’ richting Domvraina en die paden zijn natuurlijk het allermooist.

We sukkelen door kleine, authentieke gehuchten waar ons busje maar nét door de smalle straatjes past. We stoppen bij één van de vele kapelletjes die je hier overal langs de weg vindt.

De route over de bergen is verlaten en adembenemend mooi.

Bij Dístomo komen we weer op de grote weg. In de verte doemt het majestueuze Parnassosgebergte op. Het is bij 35 graden Celsius nauwelijks voor te stellen maar het stadje Arachova – zo’n 12 kilometer voor Delphi – is een heus wintersport-centrum.  De rent-a-ski winkels zijn gesloten, maar de middenstanders die dure sportkleding verkopen, geven zelfs bij deze tropische temperaturen de moed niet op. De ijskristallen-verlichting boven de straten getuigt van een rotsvast vertrouwen dat het binnen no-time weer december wordt.

We komen langs de archeologische site en herkennen het nog van vroeger. Ook nu beneemt de (korte) blik op de Tholos – beneden in de diepte – ons de adem. Als we door het stadje Delphi rijden, roept dit oude herinneringen op. Langs het irrigatiekanaal, over de brug en dan zijn we op camping Delphi. Hier stonden we jaren geleden ook. We hadden toen geen zin om de tent op te zetten en huurden een oude caravan die vlakbij de afgrond stond. Gelukkig was hij met een touw vastgebonden aan een boom. 😉

Ook nu vinden we een mooie plek.

We kijken uit over de olijventuin van Apollo. Daarachter ligt Itea en de golf van Korinthe. Over het water de bergen van de Peloponnesos. Voor ons één van de mooiste stukjes Griekenland.