Na een prima nachtrust – wát is het hier heerlijk stil! – worden we uitgerust wakker. De sanitaire faciliteiten doen niet onder voor een 3-sterrenhotel en dat baddert lekker. We hebben een lange reisdag voor de boeg en dus zijn we al vroeg weer op pad. Ook de plaatselijke veehouder pakt de rust van de vroege ochtend voor een ommetje met z’n koeien.
De Sava ligt er kalmpjes bij.
Tegen half 11 rijden we ons vast in het grensgebeuren tussen Servië en Kroatië. Dat de Serven ons zullen missen is natuurlijk wel weer een troostende gedachte 😉
Een dik uur later mogen we (eindelijk!) Kroatië in. Het is de komende uren vooral in gestaag tempo kilometers maken. De grens met Slovenië geeft geen oponthoud. Er schijnt een enorme file voor de Karawankentunnel te staan, dus die laten we vandaag lekker links liggen. Weg van de snelweg gaat het, richting Smlednik.
We worden gastvrij ontvangen door twee jeugdige medewerkers die prima Engels spreken. But no sorry, je kunt hier niet pinnen. Dus rijden we via een prachtig binnenweggetje eerst maar terug naar het dorp. In de categorie ‘vind de verborgen pin-automaat’ scoort Smlednik hoge ogen. Uiteindelijk biedt een vriendelijke inwoner van het dorp uitkomst: hij pakt zijn fiets en leidt ons naar de goed verborgen euro’s 😉
Terug op de camping vinden we een mooi plekje. De Sava stroomt lichtblauw vlakbij voorbij.
We eten een hapje in het restaurant. Mooi, die natuur hier 🙂
Het blauwe busje 